Een tafel staat in een verlaten ruimte. Achter de tafel zitten drie dansers, de vrouwen zijn netjes gekleed, terwijl de man in zijn ondergoed zit. De man zit ineengedoken en kijkt verslagen naar de grond. De vrouw naast hem zit rechtop en kijkt recht voor zich uit in de verte. Het gezicht van de tweede vrouw is niet zichtbaar, omdat ze met het haar hoofd in de kom soep voor haar ligt.

Scheefst is een fysieke bewerking van ‘Huis Clos’ van Jean Paul Sartre. Drie mensen komen terecht in een kamer in de hel. Zij ontdekken dat hun hel niet bestaat uit martelwerktuigen, maar dat ze elkaars grootste hel zijn. De voorstelling legt de grondslag voor een van Sartres meest bekende uitspraken: De hel, dat is de ander. Danstheater Rúm plaatst de drie performers in een laatste avondmaal setting. Een viering van het hier en nu, voordat het einde komt. Maar wat als het einde nooit zal komen? De drie dansers zijn de etiquette en de aardigheden voorbij in deze vicieuze cirkel waarin ze elkaar constant confronteren met elkaars tekortkomingen.

De voorstelling is ook geschikt als onderdeel van een educatief programma voor jongeren in het voortgezet onderwijs.